ارائه مدلی جهت اندازه‌گیری قابلیت یادگیری بین سازمانی (مورد مطالعه: زنجیره‌تأمین ساپکو)

هدف این مقاله ارائه مدلی مفهومی برای اندازه‌گیری قابلیت یادگیری بین سازمانی در زنجیره‌تأمین ساپکو می‌باشد. با بررسی ادبیات پژوهش و مطالعات مشابه مجموعه‌ای از سنجه‌های قابلیت یادگیری بین سازمانی شناسایی گردید. سپس با انجام مصاحبه نیمه‌ساختار یافته با خبرگان دانشگاهی و مدیران صنعت مورد مطالعه، برخی از سنجه‌ها حذف و برخی نیز تعدیل گردید. در نهایت 41 گویه در سه بُعد کیفیت روابط، تمایل به یادگیری و استفاده از سیستم‌های بین سازمانی به عنوان گویه‌های ارزیابی قابلیت یادگیری بین سازمانی تعیین شد. در مرحله بعد جهت ارزیابی برازش مدل بر اساس مدل ارایه شده، پرسشنامه مذکور با طیف لیکرتی 5 گزینه‌ای بین کارشناسان و مدیران فنی و غیر فنی زنجیره‌تأمین شرکت ساپکو که بالغ بر 220 نفر می‌باشند، توزیع شد. بعد از تکمیل و جمع‌آوری پرسشنامه‌ها تعداد 202 پرسشنامه به دست آمد. جهت ارزیابی برازش مدل از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل عاملی تأییدی نشان داد مدل پژوهش از برازش مناسب برخوردار است و مؤلفه تمایل به یادگیری با بار عاملی (89/0) بیشترین تأثیر و بعد کیفیت روابط بین سازمانی به با بار عاملی(64/0) کمترین تأثیر را در تببین سازه یادگیری بین سازمانی دارند.